Lęk przed śmiercią jest potęgowany obawą przed tym, co spotka nas po tej drugiej stronie. Apostoł Paweł napisał jednak do mieszkańców Tesalonik:
(13) Nie chcemy zaś, bracia, abyście nie wiedzieli o losie waszych zmarłych; nie smućcie się jak ci, którzy nadziei nie mają. (1 Tesaloniczan 4,13)
Bóg zatem nie chce, abyśmy byli nękani niepewnością. Wyjaśnił On zatem w Piśmie Świętym, co spotka każdego człowieka po śmierci.
1. Śmierć ciała.
Człowiek składa się z ciała, duszy i ducha (1 Tesaloniczan 5,23). Śmierć polega na rozdzieleniu tych komponentów. Ciało pozbawione ducha i duszy ulega rozkładowi. Ponieważ jednak dusza żyje nadal, człowiek nie traci świadomości w chwili śmierci. Apostoł Paweł wypowiada w jednym ze swoich listów takie słowa:
(21) Dla mnie bowiem życiem jest Chrystus, a śmierć zyskiem. (22) Jeśli jednak życie umożliwiłoby mi owocną pracę, nie wiedziałbym, co wybrać. (23) Nęci mnie jedno i drugie. Pragnę rozstać się z życiem i być z Chrystusem, co byłoby lepsze, (24) chociaż pozostanie przy życiu byłoby ze względu na was bardziej pożyteczne. (Filipian 1,21-23)
Z powyższej wypowiedzi wynika, że Apostoł pragnąłby już umrzeć, bo śmierć jest równoznaczna ze spotkaniem z Panem Jezusem. Zatem człowiek po śmierci nie zapada w letarg, lecz jest świadomy i gotowy na spotkanie z Bogiem.
2. Egzystencja duszy od momentu śmierci do czasu Sądu Ostatecznego.
Pomimo tego, że Sąd Ostateczny nastąpi u kresu dziejów świata, to los ludzi zbawionych i potępionych różni się diametralnie już od momentu śmierci. Mówi o tym historia o Łazarzu i bogaczu:
(19) Był pewien człowiek bogaty, ubierał się w purpurę i bisior i codziennie wystawnie ucztował. (20) A pod jego drzwiami leżał ubogi, okryty wrzodami, imieniem Łazarz. (21) Chciał najeść się tym, co spadało ze stołu bogacza, ale tylko psy przychodziły lizać jego wrzody. - (22) I umarł ubogi, i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i złożono go w grobie. (23) I znosząc męki w otchłani, zobaczył w oddali Abrahama i Łazarza na jego łonie. (24) I zawołał: Ojcze Abrahamie, zlituj się nade mną! Poślij Łazarza, aby umoczył koniec palca w wodzie i zwilżył mi język, bo bardzo cierpię w tym płomieniu. (25) Lecz Abraham powiedział: Dziecko, przypomnij sobie, żeś otrzymał dostatki już za życia, a Łazarz cierpiał wtedy niedostatek. A teraz on tutaj doznaje pociechy, a ty cierpisz męki. (26) Nadto pomiędzy nami a wami istnieje wielka przepaść, aby ci, co by chcieli, nie mogli się przedostać stąd do was ani też stamtąd do nas. (27) Powiedział: Wobec tego proszę cię ojcze, abyś go posłał do mojego ojca, (28) bo mam pięciu braci. Niech ich ostrzeże, aby i oni nie trafili na to miejsce męki. (29) Abraham zaś na to: Mają Mojżesza i Proroków, niech ich słuchają! (30) On rzekł: O nie, ojcze Abrahamie, jeśliby jednak ktoś z umarłych do nich przyszedł, to się nawrócą. (31) Powiedział mu: Jeżeli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to chociażby ktoś z martwych powstał, nie dadzą się przekonać. (Łukasza 16,19-31)
Akcja powyższej historii ma miejsce z całą pewnością przed Sądem Ostatecznym, ponieważ bogacz zwraca się z prośbą do Abrahama, aby ten ostrzegł żyjących jeszcze członków jego rodziny. W wersie 23 czytamy, że bogacz po śmierci trafił nie do piekła (w tekście oryginalnym "gehenna"), lecz do otchłani ("w tekście oryginalnym "hades"). Jednak będąc jeszcze w otchłani doznaje różnorakich utrapień.
Kolejnym dowodem na to, że dusza po śmierci jest świadoma, jest fragment z Apokalipsy Jana:
(7) A gdy otworzył czwartą pieczęć, usłyszałem głos czwartego Zwierzęcia mówiącego: "Przyjdź!" (8) I ujrzałem: Oto koń trupio blady, a imię siedzącego na nim Śmierć, i Otchłań mu towarzyszyła. I dano im władzę nad czwartą częścią ziemi, aby miecz i głód, i mór, i dzikie zwierzęta zabijały ludzi. (9) A gdy otworzył piątą pieczęć, ujrzałem pod ołtarzem dusze zabitych dla Słowa Bożego i dla świadectwa, jakie mieli. (10) I głosem donośnym tak zawołały: "Władco święty i prawdziwy! Jak długo jeszcze będziesz zwlekał z wyrokiem i karą za naszą krew na tych, co mieszkają na ziemi?" (11) I dano każdemu z nich białą szatę, i powiedziano im, by jeszcze przez krótki czas odpoczęli, aż dopełni się liczba ich współsług oraz braci, którzy, jak i oni, mają być zabici. (Apokalipsa 6,7-11)
Apostoł Jan otrzymał widzenie, w którym dusze chrześcijańskich męczenników dopytywały niecierpliwie Boga, kiedy wyda wyrok i wymierzy karę niegodziwym mieszkańcom ziemi. Wynika z tego, że na ziemi musiało w tym czasie toczyć się normalne życie, zaś dusze pomordowanych męczenników, mimo śmierci ciała, były dalej świadome.
3. Powrót Chrystusa, zmartwychwstanie ciał i Sąd Ostateczny.
W Apokalipsie 6,11 czytamy, że koniec dziejów świata nastąpi, gdy "dopełni się liczba ich współsług oraz braci, którzy, jak i oni, mają być zabici". Oznacza to, że Bóg zwleka z Sądem aż do dnia, gdy nawróci się ostatni człowiek, o którym Bóg wie, że zostanie zbawiony w Chrystusie. Kiedy liczba zbawionych dusz się dopełni, wówczas na ziemię powróci Chrystus. Data jego powrotu nie jest znana. Dzień Pański nadejdzie zupełnie niespodziewanie dla żyjących ludzi:
(1) Nie potrzeba też, bracia, żebym wam podał dokładnie dzień i godzinę. (2) Sami nazbyt dobrze wiecie o tym, że dzień Pański nadejdzie tak jak złodziej w nocy. (3) Kiedy więc mówić będą: "Pokój i bezpieczeństwo", nagle spadnie na nich zagłada, jak bóle na rodzącą, i nie ujdą. (1 Tymoteusza 5,1-3)
Kiedy Chrystus w sposób widzialny zstąpi z nieba, nastąpi zmartwychwstanie ciał umarłych. Ciała wówczas żyjących chrześcijan zostaną przemienione w ciała chwalebne, wolne od chorób, kalectwa i słabości:
(15) A mówimy to wam na podstawie słowa Pana, że my, żywi i pozostawieni na powtórne przyjście Pana, nie uprzedzimy zmarłych, (16) że na dany znak, na głos archanioła i dźwięk trąby Bożej, sam Pan zstąpi z nieba, a zmarli w Chrystusie powstaną pierwsi. (17) Następnie my, pozostawieni wśród żyjących, razem z nimi zostaniemy uniesieni w przestworza, na obłoki naprzeciwko Pana, i tak już na zawsze z Panem pozostaniemy. (18) Tą więc nauką pocieszajcie się wzajemnie. (1 Tesaloniczan 4,15-18)
Po zmartwychwstaniu ciał zarówno zbawionych jak i potępionych odbędzie się Sąd Ostateczny:
(31) Kiedy Syn Człowieczy przyjdzie w chwale, a z Nim wszyscy Jego aniołowie, wtedy zasiądzie na tronie w całej swojej chwale. (32) I zgromadzą się przed Nim narody całego świata, a On oddzieli jedne od drugich, jak pasterz oddziela owce od kozłów. (33) Owce ustawi po prawej stronie, a kozły po lewej. (Mateusza 25,31-33)
4. Niebo lub piekło.
Sąd, który dokona się nad wszystkimi ludźmi, ostatecznie rozdzieli losy zbawionych i potępionych. Zbawieni będą cieszyć się wieczną społecznością z Bogiem:
(3) I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu: "Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi, i będą oni Jego ludem, a On będzie BOGIEM Z NIMI. (4) Otrze z ich oczu wszelką łzę, a odtąd już nie będzie śmierci. Ani żałoby, ani krzyku, ani trudu już (odtąd) nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły". (Apokalipsa 20,3-4)
Potępieni zostaną wtrąceni do miejsca zwanego w Biblii gehenną lub jeziorem ognistym, co w języku polskim najczęściej oddaje się słowem piekło:
(8) A udziałem tchórzów, niewiernych, obmierzłych, zabójców, rozpustników, guślarzy, bałwochwalców i wszelkich kłamców (będzie) jezioro gorejące ogniem i siarką. To jest śmierć druga". (Apokalipsa 21,8)
Ich mękom nie będzie kresu:
(11) A dym ich katuszy na wieki wieków unosi się w górę. I nie mają wytchnienia we dnie i w nocy czciciele Bestii i jej obrazu, i każdy, kto bierze znamię jej imienia. (Apokalipsa 14,11)
5. Tysiącletnie panowanie Chrystusa?
W II i III wieku p.Chr. powszechnie, a współcześnie w niektórych kręgach chrześcijan, rozpowszechniony jest pogląd, że po powrocie Chrystusa rozpocznie się Jego tysiącletnie panowanie na ziemi. Dopiero po zakończeniu tysiącletniego królestwa nastąpi Sąd Ostateczny. Jednym z ważniejszych fragmentów biblijnych, na którym opierają się zwolennicy nauki o tysiącletnim królestwie Chrystusa, jest 20 rozdział Apokalipsy Jana.
Zwolennicy nauki o tysiącletnim panowaniu Chrystusa na ziemi przed Sądem Ostatecznym, różnią się między sobą w szczegółach. Zasadniczo jednak przyjęcie lub odrzucenie nauki o ziemskim panowaniu Chrystusa jest uzależnione od tego, czy fragmenty takie jak ten w 20 rozdziale Apokalipsy uznamy za symboliczne czy też za realistyczne.
----------
Chcesz poznać Pismo Święte?
Bezpłatny kurs biblijny przez Internet: www.j1213.org
Chcesz zadać pytanie, na które odpowiemy na tym blogu?
Napisz: pytania@j1213.org
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz