piątek, 22 czerwca 2018

Psalmy złorzeczące

Pytanie: Czy można tak samo jak psalmista w Psalmie 109 prosić Boga, żeby upokorzył, osądził i ukarał naszych wrogów?

Część psalmów Starego Testamentu nazywamy psalmami złorzeczącymi. Zawierają one prośbę o ukaranie czy wręcz zniszczenie wrogów. Psalmy te nastręczają trudności w interpretacji, ponieważ ich przesłanie stoi w opozycji do nauczania Pana Jezusa, który nakazywał wyświadczanie dobra tym, którzy nas krzywdzą (Mt 5,44; Łk 6,27-29; Rz 12,14.17.20n).

Należy jednak pamiętać, że cały Stary Testament, w tym i Psalmy, jest proroctwem dotyczącym planu zbawienia, który przygotował Bóg. A zatem księgi Starego Testamentu to nie tyle zbiór historii i modlitw, co drogowskaz wskazujący na i prowadzący do Jezusa

Również Psalm 109 jest proroctwem o Jezusie, a nie wzorem osobistej modlitwy dla każdego chrześcijanina. Psalm ten można odmawiać tylko wówczas, gdy ma się tego świadomość. Wówczas w modlitwie nie będzie wyrażał on osobistej prośby o zniszczenie wrogów, ale będzie służył jako materiał do kontemplacji męki Pańskiej.

W taki właśnie sposób Psalm 109 rozumieli apostołowie. Świadczy o tym wydarzanie opisane w 1 rozdziale Dziejów Apostolskich:

Wtedy Piotr stanął wśród braci, a zebrało się tam około stu dwudziestu osób, i powiedział: „Bracia! Musiało się wypełnić to, co Duch Święty zapowiedział w Piśmie przez Dawida o Judaszu. Przewodził on tym, którzy uwięzili Jezusa, chociaż należał do nas i miał udział w tym samym posługiwaniu. On to kupił kawałek ziemi za pieniądze nieuczciwie zdobyte. Spadł jednak głową na dół, rozpękł się i wypłynęły wszystkie jego wnętrzności. Dowiedzieli się o tym wszyscy mieszkańcy Jeruzalem i dlatego tę ziemię nazwano w ich języku Hakeldamach, to znaczy: Ziemia Krwi. W Księdze Psalmów czytamy bowiem: "Niech opustoszeje dom jego i niech nikt w nim nie zamieszkuje, a urząd jego niech przejmie kto inny."
Są wśród nas tacy, którzy nam towarzyszyli przez cały czas, gdy Pan Jezus przebywał z nami, począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, gdy został zabrany spośród nas do nieba. Trzeba więc, aby jeden z nich stał się razem z nami świadkiem Jego Zmartwychwstania”. Przedstawili dwóch: Józefa, zwanego Barsabą, z przydomkiem Justus, i Macieja. I tak się modlili: „Panie, Ty znasz serca wszystkich. Wskaż, którego z tych dwóch wybrałeś. Niech zajmie miejsce Judasza, który porzucił apostolską służbę i odszedł na właściwe sobie miejsce”. Rozdali im więc losy. A los padł na Macieja. I dołączono go do grona jedenastu apostołów. (Dzieje 1,15-26)

Tekst, który cytuje Apostoł Piotr to nic innego, jak właśnie fragment Psalmu 109. Słowa "Niech opustoszeje dom jego i niech nikt w nim nie zamieszkuje, a urząd jego niech przejmie kto inny" są w tym przypadku traktowane jako przepowiednia o tym, co stanie się z Judaszem oraz jak należy postąpić po jego śmierci. 

Tak więc zgodnie z Pismem Świętym chrześcijanie nie mogą złorzeczyć swoim wrogom, ani prosić, by Bóg ich ukarał czy upokorzył. Aby lepiej zrozumieć ten temat, polecam Ci wysłuchanie tego wykładu:


----------
Chcesz poznać Pismo Święte?
Bezpłatny kurs biblijny przez Internet: www.j1213.org

Chcesz zadać pytanie, na które odpowiemy na tym blogu?
Napisz: pytania@j1213.org

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz